دکتر صادق حسنی - بهمن ماه 1403
شهر اکولوژیک :
مفهوم شهر اکولوژیک، رعایت ملاحظات زیست محیطی در توسعه و ادامه حیات شهر است، به نحوی که محدودیتهای اجتماعی در برابر انسان متناسب آنچه طبیعت ایجاد نموده باشد.
در شهر اکولوژیک، بدون تخریب طبیعت زندگی معنی دارد؛ لذا شهر برای لذت شهرنشینان مورد بهره برداری قرار می گیرد. در این شهر منطقه جغرافیایی تنها
براساس مرزهای طبیعی تعیین می شود . و هر منطقه در مجموع خودکفاست و نوعی جامعه اورگانیک برقرار است. در شهر اکولوژیک کل کارکرد شهری در فواصل سازگار و بهینه پیاده قرار می گیرد بنابراین وسایل نقلیه موتوری محدود گردد.
بدیهی است کاربریهای مختلف، مبتنی بر تلفیق عملکردهای مسکونی و اشتغال است؛ تا میزان رفت و آمد در شهر کاهش یابد. ایده «شهر فشرده» (Compact City)، «دهکده های شهری» (Urban village، و «طراحی شهری زیرزمینی" . جزء مبانی نظری شهر اکولوژیک است تا مردم پیاده به سر کار یا محل خدمات حمل و نقل عمومی بروند.
در واقع شهر اکولوژیک مبتنی بر طراحی اکولوژیک یعنی ادغام فرآیندهای زنده و کاهش آثار تخریب زیست محیطی قرار دارد. این الگو به سلامت، زیبایی، آسایش، امنیت، عوارض فرهنگی و سنتها در توسعه فشرده و متنوع احترام خاصی قائل است.
سه عنصر مهم اکولوژیکی، مردم، اقتصاد و محیط باید زبان طراحی جدید شهری در قرن بیست و یکم باشد.
طراحی اکولوژیکی با مفهوم پایداری باید همخوان باشد. براین اساس نوع طراحی باید از اصول زیر تشکیل شده باشد:
1. محلی بودن راه حلها.
2 .توجه به جنبه های اکولوژیکی درطراحی.
3.طراحی با طبیعت و حداقل دخالت در طبعیت.
۴. طراحی با مردم
۵. مرئی کردن طبیعت
۶. الهام از هندسه طبیعت
۷. حداقل به عنوان یک نظام بسته
۸. تعادل بهینه بین جمعیت و منابع
۹. کاهش حداقل توسعه افقی
10.حفظ سنت های فرهنگی
دکتر صادق حسنی - بهمن ماه 1403
دیدگاه خود را بنویسید